SVVS Award winnaar 1998
Twee serieuze kanshebbers die genomineerd waren voor vetste kist van 1998 waren een MC-130 van de USAF en een Aeronavale SA321G Super Frelon. De Oekraïense Tu-134 vond de SVVS iets te hoog gegrepen. Uiteindelijk werd gekozen voor het 32 Flotille met hun Super Frelon. Ondanks dat Frankrijk niet heel ver weg ligt was het toch al ruim 30 jaar geleden dat we zo'n apparaat op Valkenburg hadden gezien. Op 25 juni 1998 was de Franse Super Frelon met registratie 102, opgestegen vanaf thuisbasis Lanvéoc-Poulmic, onderweg naar de Duitse vliegbasis Kiel. Op Valkenburg zou een tankstop gemaakt worden. Vlak voor de landing op Valkenburg werd de heli getroffen door de bliksem en was daardoor genoodzaakt wat langer te blijven dan de geplande gas-n-go. Na een grondige check werd dezelfde dag nog doorgevlogen.
Na de Fransen op de hoogte te hebben gebracht van het winnen van de Award voor hun bezoek in 1998, werd aangegeven dat ze niet eerder dan oktober(1999) zouden kunnen komen voor een ontvangst. Omdat we ook nog de winnaar van het jaar daarvoor (EP-3E) erbij wilden hebben moest ook daarmee worden gecommuniceerd. Met alle partijen werd overeen gekomen om 1 oktober te kiezen als datum voor de Award uitreiking. Voor het onderhouden van de contacten met VQ-2 werd de hulp ingeroepen van Marco Borst die als P-3 "kenner" de nodige lijnen uit heeft staan. Zo werd geregeld dat VQ-2 op 1 oktober wel kon komen voor het terugbrengen van de Award ....maar NIET met een EP-3E. Het werd helaas een P-3C. Toen echter bleek dat de Fransen geen tijd hadden om te komen werd door de SVVS de hele ceremonie op 1 oktober afgelast. Daarna mocht Marco Borst opnieuw aan de slag om met VQ-2 tot een nieuwe afspraak te komen. Na heftig mail en telefoon verkeer kwam de volgende boodschap van VQ-2 ;
"Suitable dates for us are to arrive Oct 14 or Oct 21 and departing early the following afternoon. Those dates in October we will bring a P-3C.
If you would like an EP-3E then Nov 4th with us again departing early afternoon on the 5th"
If you would like an EP-3E then Nov 4th with us again departing early afternoon on the 5th"
Wat doe je dan ....inderdaad....gewoon voor 4 en 5 november die EP-3E bestellen ! En zo werd het , wat een feestje moest worden voor het uitreiken van de Award aan een nieuwe winnaar , een feestje met het terugbrengen van de Award door de "oude" winnaar. Zo kwam op 2 november de telefonische bevestiging dat er een EP-3E kwam en dus geen P-3C, een belangrijk telefoontje want bij de Marine stond de vlucht gepland als een "P-3" . Met een uur vertraging was de EP-3E op donderdag 4 november vertrokken vanaf NAS Rota naar Valkenburg en landde rond 15.00 op baan 23. Eigenlijk best wel bijzonder want de Orion kwam nu echt alleen maar voor het terugbrengen van de Award in tegenstelling tot het ophalen een jaar eerder wat toen gecombineerd werd met het brengen van vliegtuigbemanningen die kwamen oefenen op de simulator.
Na de landing werd op de flightline de bemanning welkom geheten en werd meteen de planning voor die avond en de volgende ochtend besproken. SVVS bestuurs- en redactieleden gingen samen met de 4-koppige cockpit bemanning uit eten terwijl de rest van de bemanning (18 pers.) op onderzoek was in het uitgaans leven in Amsterdam. Na de maaltijd ging de delegatie de bemanning achterna die zich ergens in Amsterdam bevond. Na een late (of was het vroege) terugkomst bij de slaapvertrekken op het Vliegkamp was de dag voorbij. Enkel uren later rond 8.30 moest de crew zich melden bij de kist want die moest versleept worden voor het foto-uurtje voor de spotters. De kist werd vanaf de flightline versleept naar een stekkie op het hoofdplatform waar hij met de zon in de rug gefotografeerd kon worden door de aanwezige SVVS leden. Vanwege de afwezigheid van de Fransen werd de Award door de Amerikanen overhandigd aan Overste Baarda van het Marine Vliegkamp die de Award zou "bewaren" voor de Fransen.
Na de landing werd op de flightline de bemanning welkom geheten en werd meteen de planning voor die avond en de volgende ochtend besproken. SVVS bestuurs- en redactieleden gingen samen met de 4-koppige cockpit bemanning uit eten terwijl de rest van de bemanning (18 pers.) op onderzoek was in het uitgaans leven in Amsterdam. Na de maaltijd ging de delegatie de bemanning achterna die zich ergens in Amsterdam bevond. Na een late (of was het vroege) terugkomst bij de slaapvertrekken op het Vliegkamp was de dag voorbij. Enkel uren later rond 8.30 moest de crew zich melden bij de kist want die moest versleept worden voor het foto-uurtje voor de spotters. De kist werd vanaf de flightline versleept naar een stekkie op het hoofdplatform waar hij met de zon in de rug gefotografeerd kon worden door de aanwezige SVVS leden. Vanwege de afwezigheid van de Fransen werd de Award door de Amerikanen overhandigd aan Overste Baarda van het Marine Vliegkamp die de Award zou "bewaren" voor de Fransen.
Het jaar 1999 had niet veel echte super vette uitschieters. Op een kort lijstje voor genomineerden stonden Italiaanse Atlantic, USAF C-141 en RAF Sentry. Uiteindelijk zijn het de Engelsen geweest die met een Sentry van 8 / 23squadron op 28 januari 1999 een touch and go maakten op Valkenburg en daarmee de SVVS Award in de wacht sleepten. Het was begin 2000 dat dit nieuws bekend werd gemaakt maar de Award was nog steeds "tijdelijk" in handen van het Marine Vliegkamp wachtend op de winnaar van 1998, het 32F met de Super Frelon.
In de tussentijdse contacten met de Franse marine bleek dat ze ons niet vergeten waren en officiëel beloofden de Award dit jaar (2000) nog op te komen halen met een Frelon. Omdat we dit ruim van tevoren wilden regelen was het ook een grote verassing dat de Fransen plotseling een paar dagen vooraf belden met de mededeling dat ze onderweg waren en de Award wilden komen halen. De Fransen waren namelijk op bezoek op het Duitse Kiel en wilden op de terugweg langs Valkenburg om daar te tanken. Snel moest een en ander geregeld worden om zoveel mogelijk SVVS leden in kennis te stellen. Op maandag 26 juni om half twaalf , hing na een 2,5 uur durende vlucht vanaf Kiel, de "FrenchNavy 53E6" voor de baan....helaas geen Frelon want wegens technische redenen met de inzetbaarheid was er een SA365 Dauphin van 32F naar het Duitse Kiel gestuurd. De bemanning bestond uit zes personen waaronder de XO van 32F. In het zaaltje "The Holding" op het Vliegkamp werd de Award tijdens de ceremonie uitgereikt uit handen van de Chef d'Equipage van het Marine Vliegkamp. Er werd de Fransen nog wel even verteld dat de Award dit jaar weer terug moest komen omdat de Engelsen hem dit jaar nog zouden krijgen. Ze zouden alles in hun werk stellen om met een heli de Award te komen terug brengen maar daarbij werd wel gezegd met grote zekerheid dat dit niet met een Super Frelon ging gebeuren. De uitreiking aan de winnaars van 1999 stond gepland in het najaar van 2000 zodat de Fransen nog even konden genieten van hun troffee. Na een hoop heen en weer berichten verstuurd te hebben bleek dat de Fransen geen enkele mogelijkheid zagen om hem terug te komen brengen en hem daarom per post hebben terug gestuurd. Hoewel de Engelsen in eerste instantie zeer positief reageerden op een eventueel bezoek aan Valkenburg werd later bekend dat er geen mogelijkheid was om met een Sentry nog in het jaar 2000 een full stop op Valkenburg te maken. De SVVS heeft toen besloten om de Award per post op te sturen naar RAF Waddington.
In tegenstelling tot het weinige aantal bijzondere bezoekers van 1999 waren er in 2000 véél meer leuke kisten te zien op Valkenburg. Aan de hand daarvan waren door de SVVS genomineerd ; Portugese Puma, Spaanse F-27, Noorse Orion en Spaanse Orion waarvan deze laatste twee al héél lang niet op Valkenburg waren geweest. Uiteindelijk werden de Portugezen gekozen als winnaar. De Portugezen kwamen 26 mei 2000 binnen op Valkenburg voor de deelname aan de vliegshow / oefening , Rescue Mania 2000 te 's Gravenzande.
In het begin van 2001 reageerden de Portugezen zeer verrast met de nominatie en waren zeer verheugd om naar Valkenburg te komen, alleen toestemming van de squadron commander was nog nodig. Het bezoek van de Portugezen zou samen gepland worden met een bezoek aan de SAR meet op Leeuwarden dat jaar. Het plannetje begon een beetje in duigen te vallen toen de winnaar van 1999 (RAF Sentry) niet in staat was om die periode naar Valkenburg te komen vanwege de vliegshow op hun eigen vliegveld. Maar niet getreurd want de SVVS had nog meer plannen. Omdat dit de 15e Award uitreiking zou zijn leek het de SVVS een goed idee om een soort van jubileum te organiseren en schreef alle vorige winnaars aan. Tot grote verbazing werd er door iedereen enthausiast gereageerd en vooral door het Canadese 412 sqn, Turkse 222 Filo en Engelse 72sqn die zelfs een kist wilden sturen om het feest op te luisteren. Nu werd het wel erg ingewikkeld want de Portugezen hadden immers nog geen toestemming. Helaas kwam het fatale telefoontje tien dagen voor de geplande Award uitreiking. De Esquadra commander excuseerde zichzelf namens het gehele squadron dat ze wegens bezuinigingen absoluut niet mochten komen. Ze hadden dus ook de SAR-meet op Leeuwarden en open dag Koksijde moeten afzeggen. Tot een feestje is het dus niet meer gekomen, en de Award is per post verstuurd naar Portugal.
Voor het nomineren van een winnaar van 2001 was niet veel keus. Er waren immers niet veel bijzondere vliegtuigen te zien dit jaar. Wel zagen we voor het eerst een Zweedse Citation in Nederland. Maar vooral door zijn bijzonder gecamoufleerde jasje heeft met het bezoek van de Finse Learjet op 14 juni 2001 het 1e Lentue de SVVS-Award in de wacht gesleept. Zo vaak zien we ook geen militaire Finse vliegtuigen op Valkenburg.
Het contact zoeken kon gaan beginnen om de Finnen in 2002 naar Valkenburg te halen en vooral de Portugezen die een jaar eerder met hun Puma geen kans zagen om langs te komen maar hem nog wel moesten terug brengen. Ondanks dat de Portugezen, gelijk na het ontvangen van de Award per post, lieten weten al het mogelijke te doen om hem alsnog zelf terug te komen brengen, kon ook dit helaas niet worden waar gemaakt. De Finnen reageerden zeer positief maar de flightleader van vliegbasis Tikkakoski kon niet zomaar met een Learjet de Award ophalen terwijl hij dit wel wilde. Er werd namelijk door het Finse hoofdkwartier bepaald dat dit alleen mag in combinatie met een officiële vlucht naar Nederland of België. Dit alles onder het mom van bezuinigingen. De reactie van de gewillige flightleader eindigde als volgt ;
"Let's hope somebodywill arrange a meeting for Ministers of Defence or the C-in-Cs of the Defence Forces into The Hague, then we get a mission to fly there and come to Valkenburg. In any case, I wish all the spotters a nice and warm summer"
Wat later in het jaar leek het erop dat een poging moest gaan lukken omdat de Finnen regelmatig met een Learjet naar Maatricht vlogen om daar bemanningen te brengen voor de simulator. Helaas gooide het hoofdkwartier weer roet in het eten want die zagen een retourtje Maastricht - Valkenburg niet zitten. Een tweede poging leek wel te gaan slagen. Er kwam bericht dat de Finnen met een Learjet wat VIP's gingen afzetten op Leeuwarden voor de oefening Fysian Flag , die pas een dag later weer zouden vertrekken. Dit was de ideale kans om de Learjet op en neer te laten vliegen naar Valkenburg. Helaas zat het ons niet mee want de belangrijkste vlieger waar contact mee was kreeg op het laatste moment een andere missie en de vervangende vlieger had de mail van onze contactpersoon niet gelezen. Tevens had men voor deze vlieger al een overnachting geregeld in Leeuwarden. Twee leden van de SVVS knalden snel een noodplan in elkaar. Omdat die een basisbezoek hadden op Leeuwarden voor de oefening werd afgesproken om OP Leeuwarden de Award uit te reiken aan de Finnen. En zo geschiedde dat vlak na de landing van de Learjet op Leeuwarden er telefonisch geregeld werd dat er bij het BIC op het veld de Award kon worden uitgereikt aan de bemanning van de Finse Learjet.
De Finse Learjet in de landing op Leeuwarden vlak voordat de SVVS daar de AWARD heeft uitgereikt.